Assalamualaikum...
Dulu... nie cerita dulu lah kan, masa Idris kecik lagi & tak pandai lagi nak minta makan itu dan ini. Bila ada mak-mak nie yang memasak something sebab anak request nak makan, dalam hati sy berkata..... baguihnyaaa senang cerita, tak payah kita yang mak nie nak pikiaq apa benda nak masak untuk anak, bagi depa makan lalu sikit, bagi depa makan banyak sikit. Sy pon pasang la keinginan, kalau depa besaq sikit.. senang kerja, nak makan apa mintak aja, mak masak!
Anak-anak sy bukan pemakan sangat orang dia. Makan nak kena suruh, kekadang suruh makan tue macam kena suruh masuk hutan, mengerjakan tanah & bercucuk tanam. Complicated sangat. Padahal kisanya bergini saja, mariii anak-anak... mak nak suapkan nie, bukak mulut hanggggggggggg luas-luas, kunyah & telan. Titik.
Kalau kat TV tue tunjuk orang kat negara yang mundur, kurus tak cukup makan & tinggal kulit ngan tulang tue. Masa tue lah masa yang sesuai untuk sy membuka sesi ceramah percuma :p
~ halwa telingaa.. lallalaala
... tapi yang awal-awal ajer lah depa faham. Sebab sesi ceramah a.k.a membebel sy tue menggunakan dengan bahasa utara sebagai bahasa pengantar. Imagine segala biji butir tue bergerak dalam wavelength yang cantik, tapi tak dapat dikenalpasti. Pasai depa tak paham bahasa utara! Jadinya, bahasa itu tak berupaya menghantar dengan baik... masalahnya sy tak reti berceramah panjang dalam bahasa standard, ceramah sy mesti dalam bahasa utara. Pulak.
Ok, dah siap masak, taruh nasik, taruh lauk... kari ikan keli misalnya, bubuh kicap sket. Tetiba perut kroookkkk bersound effect bagai. Tahan lah kejap, bagi makan anak dulu.. si otak ahkak cuba berurusniaga, tawar menawar dengan perut gendut ahkak :p
Tetiba terdengar ayat, abang tanak makan.. dah kenyang. Boleh macam tue? Ker ahkak kena fikir secara psaikologi, kena ukir sayur-sayur carrot misalnya kepada bentuk yang ceria untuk galakkan anak-anak makan. Time perut tengah lapar & lauk kari ikan keli.. apa jadahnya taruh carrot bagai?
Melainkan ahkak keluarkan perintah mahkamah, duduk kat sini makan sampai habis dulu.. tak habis takyah pergi mana-mana.
Itu kira ok lagi perintah mahkamah tue. Kami dulu, masa kecik-kecik dulu... kalau makan, perintah mahkamah dia lagi kejam. Kalau let say, main-main bubuh nasi banyak sikit, padahal tak habis pon. Tau ayat dia lagu mana? Nasik nie kalau tak habis makan... kena suap kat punggung. Sungguh sarkastik bukan?
Hohohoooo... itulah beza dulu ngan la nie. Nak buat apa semua kena ikut psaikologi.. bagi makan kena psaikologi, marah kena ikut psaikologi, mengajar anak kena ikut psaikologi. Letih jugak kekadang...
.. bila macam nie, selalunya sy akan layan diri dulu lah. Sy makan dulu bagi kenyang-kenyang.. baru suap anak. Kalau suap anak tengah lapar.. sy risau nanti sy tak sabar, lapar kan boleh menyebabkan kemarahan :p :p
Kalau depa request nak makan aper yang kena renyah sikit kat dapur, sy suruh masak kat kedai jerk lah. Oder yang bukan-bukan, tapi makannya sikittt ajer, nanti sy jugak yg kena habiskan :p
Ituhari ntah la apa pasai.... Ishak yang comot tue tetiba minta nasi ayam, ok bolehlah nanti pasar ahad kita pi beli la ayam. Then dia minta nasi lemak... sy dah tau dia main-main ajer oder. Kejap itu kejap ini... sy jawap kat dia, nanti mak kumpul lemak banyak-banyak dulu!
Sungguh sarkastik bukan?
~ adeh, pedih plak perut tengok makanan... si otak, cepatlah cuba berurusniaga, tawar menawar dengan perut gendut yang pedih itu!
Sekolah Kanak-Kanak kanser, Lahore
6 years ago
0 comments:
Post a Comment